Τα μιντιόσκυλα είναι μια νέα ράτσα σκύλων που ευδοκιμεί παντού, ιδιαίτερα στο λεγόμενο «πολιτισμένο» κόσμο και ιδιαιτερότερα στην πολιτισμένη ελλάδα.Είναι μια ράτσα σκύλων άγριων, δύσκολο να εξημερωθούν και άκρως επιθετικών.
Ίδιο γνώρισμα ότι επιτίθενται κατά κανόνα σε ανθρώπους και δη σε ανθρώπους αδύναμους και προβληματικούς.
Όμως, τις καλύτερες δαγκωνιές τους τις ρίχνουν σε ανθρώπους τους οποίους είθισται να τους ονομάζουμε «επιτυχημένους».
Φαίνεται ότι η ράτσα αυτή των σκύλων τρελαίνεται με την επιτυχία - και όχι μόνο - των ανθρώπων αυτών. Τρελαίνεται ακόμη και με κάθε τι που έχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και που μπορεί να θεωρηθεί προσόν.
Τρελαίνονται με την ομορφιά τους, με την εξυπνάδα τους, σαν να θεωρούν την ομορφιά, την εξυπνάδα, την επιτυχία κάτι το επικίνδυνο για τα ίδια και έτσι τους επιτίθενται.
Νομίζει κανείς ότι είναι σκυλιά που θα ήθελαν να είναι άνθρωποι αλλά δε μπορούν και με τις επιθέσεις τους και τις δαγκωματιές τους εκδικούνται για την αδυναμία τους αυτή.
Δεν είναι σαν τα άλλα σκυλιά, άγρια ή μή, δεν καλύπτονται από την παροιμία "σκύλος που γαβγίζει δε δαγκώνει". Αυτά και γαβγίζουν και δαγκώνουν.
Και δε σταματούν να επιτίθενται, να γαβγίζουν και να δαγκώνουν μέχρι το θύμα τους να πέσει καταγής ετοιμοθάνατο.
Το να επιτίθεται κανείς σε κάποιον που είναι αδύναμος και απροστάτευτος είναι ίδιο γνώρισμα των θρασύδειλων και κομπλεξικών.
Τέτοια θρασύδειλα και κομπλεξικά είναι τα σκυλιά αυτά.
Τα σκυλιά γενικά έχουν την ικανότητα να μυρίζουν και να καταλαβαίνουν το φόβο, την αδυναμία και συνήθως επιτίθενται όταν κινδυνεύουν.
Ετούτα τα σκυλιά όμως, ενώ επίσης μυρίζονται το φόβο και την αδυναμία, επιτίθενται ακόμη κι όταν δεν κινδυνεύουν, το έχουν στο αίμα τους.
Τα κοινά σκυλιά μπορούν να γίνουν ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, μπορούν να δώσουν και τη ζωή τους για έναν άνθρωπο που είναι ανήμπορος, που χρειάζεται βοήθεια και κινδυνεύει, ετούτα εδώ όμως, μόλις διαπιστώσουν αδυναμία και άνθρωπο με προβλήματα, ορμούν με λύσσα για να ξεσκίσουν το θύμα τους και ποτέ για να βοηθήσουν.
Δεν κάνουν διάκριση στο χρώμα, την ηλικία, το επάγγελμα, το φύλο του υποψήφιου θύματός τους.
Μπορεί να είναι ταβερνιάρης, ταξιτζής, δικηγόρος, γιατρός, ηθοποιός, πολιτικός, οτιδήποτε. Είναι παμφάγα τα μιντιόσκυλα.
Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του υποψήφιου θύματος, αναλαμβάνει το ξέσκισμα η αντίστοιχη ομάδα-υποράτσα μιντιόσκυλων, έχουν κι αυτά ειδικότητες και προτιμήσεις και οι υποράτσες αυτές είναι πολλές.
Μπορεί να είναι ας πούμε Παγκαλόσκυλα και να επιτίθενται εναντίον οποιουδήποτε αριστερίζει, (και πολλά ων ουκ εστίν αριθμός πολιτικόσκυλα), Βαζελόσκυλα και Γαβρόσκυλα αν έχουν ειδίκευση στα αθλητικά, Ανθιμόσκυλα με ειδίκευση στα θρησκευτικά, Καρατζαφόσκυλα με ειδίκευση σε κάθε είδους μετανάστη, Μοντελόσκυλα που επιτίθενται σε κάθε όμορφο/η και διάσημο μοντέλο, δεν έχει τέλος η απαρίθμηση των ομάδων.
Τελευταία, μεγάλη ρέντα φαίνεται να έχει η ομάδα των Μοντελόσκυλων.
Η επίθεση εναντίον όμορφης αλλά και προβληματικής και αδύναμης στο χαρακτήρα μοντέλας, στέφτηκε από τεράστια επιτυχία. Οι δαγκωματιές στο όμορφο κορμί και την άρρωστη ψυχή της επιφέρουν καίρια πλήγματα και είναι θέμα χρόνου να δούμε το θύμα να καταρρέει με απρόβλεπτο τρόπο.
Γιατί ακόμη κι ένα σκυλί, ανεξαρτήτως ράτσας, μπορεί να καταλάβει ότι το εν λόγω μοντέλο χρειάζεται άμεση βοήθεια γιατί είναι μια άρρωστη, μια αδύναμη και πάσχουσα ψυχή.
Τα μοντελόσκυλα ειδικά, ενώ ξέρουν ότι το θύμα τους είναι αδύναμο, άρρωστο και χρειάζεται βοήθεια, αντί να βοηθήσουν, όπως θα έκανε ένα κανονικό σκυλί, τρελαίνονται από ηδονή και λύσσα με τη διαπίστωση αυτή και επιτίθενται με μανία.
Το κακό επιδεινώνεται γιατί η λύσσα είναι μια ασθένεια μεταδοτική και μάλιστα ετούτη η λύσσα μεταδίδεται και με τον αέρα. Ετσι, μολύνονται καθημερινά και άλλες μέχρι τώρα εξημερωμένες ομάδες σκυλιών και μεταλλάσσονται σε μιντιόσκυλα.
Μια τέτοια ομάδα είναι η λεγόμενη ράτσα των μπλογκόσκυλων, που παίρνοντας τη σκυτάλη από τα κατ' εξοχήν μιντιόσκυλα, δε διστάζουν να ρίξουν κι αυτά τις δαγκωματιές τους στο ήδη τραυματισμένο θύμα.
Όπως γίνεται συνήθως, μετά από πολλές και άγριες επιθέσεις, το θύμα θα καταρρεύσει και μόνο τότε θα σταματήσουν οι επιθέσεις και οι δαγκωματιές, μέχρι να μυριστούν κάποιο άλλο υποψήφιο θύμα και να στρέψουν τα σαγόνια τους σε εκείνο γιατί τα σκυλιά αυτά είναι αχόρταγα.
Τρέφονται όχι με σάρκα αλλά με δάκρυα και αίμα από τα θύματά τους.
Βέβαια, όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, έτσι κι εδώ υπάρχουν φύλακες και ειδικοί, που έχουν καθήκον να προστατεύσουν από τα άγρια σκυλιά και να βοηθήσουν κάθε υποψήφιο θύμα αλλά, όπως σε κάθε πολιτισμένη χώρα και δη στη δική μας, οι φύλακες ενίοτε αποδεικνύονται αγριότεροι των σκυλιών.
Φαίνεται τελικά ότι δεν είναι μακριά η μέρα που θα δούμε το τελευταίο θύμα να καταρρέει υπό το βάρος των δαγκωματιών των μιντιόσκυλων και την αδιαφορία των φυλάκων, ίσως κάποιον Ιούλιο, για να συμπέσει η πτώση της Ιουλίας με τον ομώνυμο μήνα, ίσως αργότερα, ποιος ξέρει.
Και τότε, όπως πάντα γίνεται, τα ίδια τα μιντιόσκυλα που καταξέσκισαν το θύμα τους, θα μεταλλαχτούν σε τιμητές των άλλων και θα σκίζουν τα δικά τους ιμάτια εναντίον εκείνων που δεν προστάτεψαν το θύμα από τα ίδια τα μιντιόσκυλα.
Μέχρι τότε και μέχρι να εμφανισθεί το επόμενο θύμα, ας διασκεδάσουμε με το καθημερινό ξέσκισμα της (κάθε) Ιουλίας.