Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ο Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ


ΝAI στην ανανέωση της θητείας του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, είπε την Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου 2010, η Βουλή των Ελλήνων. Υπέρ της επανεκλογής του κ. Παπούλια ψήφισαν οι 266 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, ενώ «παρόντες» ψήφισαν οι 32 βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Απουσίαζαν οι βουλευτές Σοφία Καλαντίδου και Γιώργος Μαρίνος από το ΚΚΕ.
Η ονομαστική ψηφοφορία διεξήχθη στην αίθουσα της Ολομέλεια της Βουλής και η τελετή ορκωμοσίας έγινε την Παρασκευή, 12 Μαρτίου.


Ο Κάρολος Παπούλιας, υπουργός Εξωτερικών επί σειρά ετών και εκ των στενότερων συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου, εκλέχθηκε για πρώτη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 8 Φεβρουαρίου 2005, ύστερα από πρόταση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Στην ψηφοφορία που διεξήχθη στη Βουλή, η υποψηφιότητά του υπερψηφίστηκε με τον πρωτοφανή αριθμό των 279 ψήφων.
Kαθ’ όλη τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του, ο Κ.Παπούλιας προασπίστηκε θερμά, και σε όλους τους τόνους, τα συμφέροντα της χώρας, ενώ δεν δίστασε να καταγγείλει φαινόμενα και συμπεριφορές στο πολιτικό σύστημα που προσβάλουν το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών.
«Η κρίση είναι βαθιά, κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας» είχε δηλώσει πέρυσι, κατά τον εορτασμό των 35 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, ζητώντας επανακαθορισμό των κανόνων.
Είναι ο πρώτος Πρόεδρος που άνοιξε τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου στους αντιστασιακούς, δηλώνοντας πως «οι δεξιώσεις και οι κοσμικότητες είναι ασύμβατες προς το πνεύμα του αντιδικτατορικού αγώνα, προκαλούν το κοινό αίσθημα και προσβάλλουν το μέτρο που οφείλει να καθορίζει την συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου».
Σε πολλές ομιλίες του έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομία, υπογραμμίζοντας πως η δύσκολη οικονομική συγκυρία απειλεί «την κοινωνική συνοχή στον αναπτυγμένο κόσμο», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί –σε κάθε ευκαιρία που του δόθηκε- στην ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, ζητώντας να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο διεθνούς δικαίου «που θα ανακόψει το δρόμο προς την καταστροφή».