Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Στα όρια κοινωνικού κραχ η χώρα

Σοκ προκαλούν τα στοιχεία για τον αριθμό των Ελλήνων που καταφεύγουν στα συσσίτια των δήμων και των ενοριών. Όπως αναφέρει το Έθνος, τουλάχιστον 10.000 μερίδες διανέμει καθημερινά η Αρχιεπισκοπή και άλλες 3.500 διαθέτει ο Δήμος Αθηναίων στο Ίδρυμα Αστέγων, στο οποίο γίνονται καθημερινά τρία συσσίτια.

Πρώην επιχειρηματίες, μισθωτοί που απολύθηκαν από τη δουλειά τους, άνθρωποι που λίγους μήνες πριν δεν τους είχε απασχολήσει ποτέ η επιβίωση, σήμερα συνωστίζονται για ένα πιάτο φαγητό στις ουρές των συσσιτίων.

Το προφίλ των ανθρώπων που αναζητούν φαγητό στα συσσίτια τους τελευταίους μήνες, έχει αλλάξει σχεδόν ριζικά, με την είσοδο ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων, μονογονεϊκών οικογενειών, ανθρώπων που έχασαν την επιχείρηση, το σπίτι τους ή ανθρώπων με πενιχρό μισθό που δεν επαρκεί για να συντηρήσουν στοιχειωδώς τα εξαρτημένα μέλη της οικογένειάς τους.

Τα στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά, καθώς ο κατάλογος των ανθρώπων που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις βασικές ανάγκες διαρκώς αυξάνεται.

Η κρίση δεν αφορά μόνο την Αθήνα, καθώς στην υπόλοιπη Ελλάδα στα ημερήσια συσσίτια δήμων και εκκλησιών διανέμονται 250.000 μερίδες φαγητού.

Στην Αθήνα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνα που έγινε για λογαριασμό της ΜΚΟ «Αποστολή της Εκκλησίας της Ελλάδας», η συμμετοχή στα συσσίτια αυξήθηκε τους τελευταίους μήνες κατά 40%, με τους Ελληνες να είναι συντριπτικά περισσότεροι από τους μετανάστες.

Καθημερινά μοιράζονται 10.000 μερίδες φαγητού σε 5.000 ανθρώπους, από τους οποίους 2.414 είναι άνδρες, 2.312 γυναίκες και 274 παιδιά.

Το 60% είναι Έλληνες και ακολουθούν μετανάστες από αφρικανικές χώρες (16,6%), χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (13,8%) και ασιατικές χώρες (9,6%). Οι μισοί είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών (2.548 άτομα), ενώ αμέσως μετά είναι τα άτομα ηλικίας από 31 έως 50 ετών (1.574 άτομα).

Οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες δημιούργησαν και άλλες δράσεις που περιλαμβάνουν αποστολή δεμάτων φαγητού που προορίζονται για ελληνικές οικογένειες που ζουν στα όρια της φτώχειας.