Ένα διήγημα αφιερωμένο από το "Άκρως Εμπιστευτικόν"
Καμιά φορά η αλήθεια είναι τόσο αντίθετη με τα όσα πραγματικά θέλουμε να πιστεύουμε που είναι πολύ πικρή.
Είναι δύσκολο όχι μόνο για κείνον που την ακούει, αλλά και για κείνον που την λέει. Ο παρακάτω μύθος μιλάει για την αλήθεια, την δική σου , την δική μου, όλων των ανθρώπων!
Ήτανε κάποτε μια αλήθεια που δεν χωρούσε πουθενά. Σαν τον ουρανό ήταν αμέτρητη, σαν τη στέγη του κόσμου μεγάλη. Όταν οι άνθρωποι θέλησαν να την κάνουν δική τους, έκπληκτοι διαπίστωσαν πως δεν χωρούσε ολόκληρη πουθενά.
Άρχισαν τότε να την κόβουν κομμάτια, άλλος μικρό, άλλος μεγάλο, άλλος να παίρνει ένα κομμάτι αλήθειας και να προσπαθεί να το χωρέσει στο σπίτι του, άλλος στο Μέγαρο του, άλλος στο Υπουργείο του, κι άλλος στο μυαλό του.
Συνηθισμένοι οι άνθρωποι να κοιτούν ένα κομμάτι ουρανό και να νομίζουν πως βλέπουν όλο το έναστρο στερέωμα, πίστεψαν πως έτσι περίπου θα μπορούσε να γίνει και με την αλήθεια. Αφού στρίμωξε λοιπόν ο καθένας στη ζωή του το δικό του μερτικό, από την αλήθεια που δεν χωρούσε πουθενά, ξεκίνησαν καυγάδες ποιανού η αλήθεια είναι πιο αληθινή, ποιος θα μπορέσει να ξεφορτωθεί την αλήθεια του διπλανού του ή έστω να την κλέψει- πάντως αυτό που ενδιέφερε τον καθένα ξεχωριστά, ήταν να πιστέψουν οι άλλοι, πως το κομμάτι το δικό του, ήταν η αλήθεια ολόκληρη και πως είχε καταφέρει τελικά αυτός και μόνο αυτός να χωρέσει την αλήθεια ολόκληρη στη μικρή ζωή του.
Μεγάλοι καυγάδες, μεγάλες ψευτιές, μεγάλα και τα λόγια, μεγάλες κι οι πληγές, μα του καθενός η αλήθεια δεν ήταν παρά ένα κομματάκι μικρό κι ανήμπορο. Κανείς δεν σκεπτόταν όμως να ενώσει τα κομμάτια μεταξύ τους, μη και ξαναγίνει ολόκληρος ο ουρανός.
Κάποια μέρα πέρασε από τη χώρα, ένας ξακουστός σοφός με το σάκο του στη πλάτη γεμάτο γράμματα. και τότε οι άνθρωποι τον σταμάτησαν και του ζήτησαν να τους πει, αν ξέρει πώς θα καταφέρουν να χωρέσουν ολόκληρη την αλήθεια -που χρόνια τώρα δεν χωρά πουθενά- στη ζωή τους.
Ο σοφός μέτρησε τη σκιά τους με το βλέμμα του και τους απάντησε λυπημένος: «Η αλήθεια είναι μια και δεν χωρά πουθενά. Τα κομμάτια που έχετε εσείς είναι απλώς μέρη, αντικατοπτρισμοί και πλανερές όψεις των διαφορετικών αντανακλάσεων της. Καταφέρατε τελικά να έχετε πολλά ψέματα, μα την αλήθεια δεν μπορείτε να την στριμώξετε στα σπίτια σας ο καθένας ξεχωριστά, γιατί είναι μικρά, αφιλόξενα κι εύκολα τα παρασέρνει ο άνεμος κι ο χρόνος. Μόνο αν όλη η γη γίνει δυο μάτια, θα δείτε ολόκληρη την αλήθεια που δεν χωρά πουθενά».
Από τότε οι άνθρωποι παρεξηγώντας τα λόγια του σοφού προσπαθούν να εξαφανίσουν ο ένας τον άλλον, μη και καταφέρουν να γίνουν ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που θα δει ολόκληρη την αλήθεια που δεν χωρά πουθενά...